ద్విపదభాగవతం - మధురకాండ : విరహార్తలగు గోపభామినులు ఉద్ధవునిఁ జూచి పలుకుట
v
“హరి నిన్నుఁ బుత్తేర నరుదెంచి యంత
వరయశోదకును నవ్వార్తలుఁ జెప్పి
యూరకె పోవేల? ఒగిమమ్ముఁ జూచి
చేరి స్వామిహితంబుఁ జెప్పెదుగాక
ఇట నింక నెనరువారెవ్వరు గలరు?
కటకటా మమ్మేల కమలాక్షుఁ డడుగు?
అడిగెడివాఁడైన నరుదేఁడె యిట్లు
విడుచునే మమ్ము నీవిరహాగ్నినడుమ?”
అనిపల్కి కృష్ణుని యంగంబు సొబగుఁ
దనుబారులీలలు, తనువుచిత్తమునఁ
గ్రొత్తైన విరహాగ్ని గురుసులు వార
నత్తలోదరులు సిగ్గరి యాడిపాడి
యొకయింతి కుసుమగుచ్ఛోద్ధూతమధువుఁ
బ్రకటితంబుగఁ గ్రోలి పాడుచునున్న
మధుపంబుఁ జూపి నెమ్మది మాటువెట్టి
మధురగర్వోక్తి నున్మాదియైపలికె. - 380